Punkty dostępowe dla sieci radiowych (access point)


Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Access point (ang. punkt dostępowy), to urządzenie stosowane w sieciach bezprzewodowych stanowiące element łączący część przewodową sieci (najczęściej w standardzie Ethernet), a część bezprzewodową (standard 802.11), (np. sieć Wlan, czy Wi-fi).
Access point najczęściej służy do komunikacji między bezprzewodowymi urządzeniami (najczęściej są to bezprzewodowe karty sieciowe) i zarządza ruchem w obrębie takiej sieci.
Punkt dostępowy może także zapewniać niezależny dostęp do Internetu (bez konieczności zastosowania serwera) standardowej sieci przewodowej (np. Wi-Fi).
Bezprzewodowe karty sieciowe mogą komunikować się również ze sobą bez pomocy punktów dostępowych, pracując w trybie 'ad-hoc' (np. Bluetoth).

do góry