Typy mozna podzielić na:

1) Fundamentalne
a) do reprezentacji liczb całkowitych (signed, unsigned);
  int - całkowite
  short int - całkowite krótkie
  long int - całkowite długie
  enum - typ wyliczeniowy
b) do reprezentacji znaków alfanumerycznych - ascii (signed, unsigned);
  char - typ znakowy
  wchar_t - typ znakowy o rozszerzonej ilości znaków
c) do reprezentacji liczb zmiennoprzecinkowych;
  float - zmiennoprzecinkowe
  double- zmiennoprzecinkowe o podwójnej dokładności
  long double - zmiennoprzecinkowe o wydłużonej podwójnej dokładności
c) do reprezentacji obiektów logicznych;
  bool - typ logiczny
d) typ pusty;
  void - pusty, nie zwracający żadnej wartości
2) Złożone - wykorzystujące typy fundamentalne
  tablice (macierz lub wektor)
  wskaźnik
  funkcja
  referencja
3) Wbudowane - to takie, w które jest wyposażony język C++
4) Zdefiniowane przez użytkownika
  class - klasy
  ctruct - struktury
  union - unie
  pola bitowe

Poniższa tabela przypisuje typom wbudowanym, minimalne i maksymalne wartości liczbowe:

Typy znakowe reprezentują znaki alfanumeryczne, które są zapisane pomiędzy dwoma apostrofami. Można także zapisywać znaki podając ich kody ASCII w zapisie szesnastkowym lub ósemkowym. Jeżeli musimy używać znaków specjalnych to musimy je poprzedzić lewym ukośnikiem. Gdy używamy typu wchar_t to dodajemy dużą literę L przed apostrofem.

Typy tekstowy (string) reprezentują znaki alfanumeryczne, które są zapisane pomiędzy dwoma cudzysłowami. Jeżeli musimy używać znaków specjalnych to musimy je poprzedzić lewym ukośnikiem. Gdy składamy string z typu wchar_t to dodajemy dużą literę L przed cudzysłowiem.

Czas życia obiektu jest to okres od momentu przydzielenia mu miejsca w pamięci (zdefiniowania), do momentu usunięcia go z pamięci.

Zakres ważności nazwy obiektu - to ta część programu, gdzie obiekt jest dostępny przez użycie jego nazwy.
Zakres globalny jest wtedy, gdy umieścimy obiekt (zmienną), przed funkcją main. Obiekt jest wtedy dostępny w całym programie.
Jeżeli program jest podzielony na etapy realizowane przez różnych programistów, to bezpieczniej jest ukrywać nazwy obiektów przez umieszczenie ich w blokach funkcji (pomiędzy nawiasami klamrowymi). Taki obiekt jest dostępny tylko w zakresie lokalnym, przez co nie ma konfliktu nazw. Jeżeli istnieje konieczność odwołania się do zmiennej globalnej to można to zrobić używając ::nazwa_obiektu, co widać poniżej:

#include <cstdlib>;
#include <iostream>;
using namespace std;

float x=10; //zmienna globalna
int main(){
   cout<<"Podaj zmienna lokalna"<<endl;
   float x; //zmienna lokalna
   cin>>x;
   cout<<"\n\nTwoja zmienna lokalna to: "<<x;
   cout<<"\nTwoja zmienna globalna to: "<<::x<<"\n\n";
   system ("PAUSE");
   return EXIT_SUCCESS;
   }

Na ekranie zostanie wyświetlona wartość obu zmiennych. Jest to przykład na zasłanianie nazw.

---

Specyfikator const służy do definiowania obiektów, które nie mogą być usunięte, nawet przez nieuwagę - const float g=9.81.

---

Specyfikator register - mówi kompilatorowi, aby nasz obiekt został załadowany do obszaru pamięci o szybkim dostępie - register float x.

---

Instrukcja typedef pozwala dodawać nowe nazwy w istniejącym typie obiektów:

#include <cstdlib>;
#include <iostream>;
using namespace std;

typedef float wartosc;

int main(){
   wartosc x;
   cout<<"Podaj cene ";
   cin>>x;
   wartosc y;
   cout<<"\nPodaj cene ";
   cin>>y;
   cout<<"\n\nCena pierwsza wynosi "<<x
       <<"\n"<<"Cena druga wynosi "<<y<<"\n\n";
   system ("PAUSE");
   return EXIT_SUCCESS;
   }

Powyższy program wyświetli linie o podobnej treści:

Cena pierwsza wynosi 2
Cena druga wynosi 17

---

Typ wyliczeniowy enum jest stosowany w przypadkach, gdy do funkcji jest przekazywany argument w postaci liczby całkowitej. Jeżeli przy nazwie nie ma przypisanej liczby, to jest przypisywane zero.

#include <cstdlib>;
#include <iostream>;
using namespace std;

enum pomiar{
   start,
   praca=1,
   koniec=2,
   blad=3
   };
pomiar x;
int main(){
   x=start;
   cout<<"\nDo nazwy \"start\" przypisana jest liczba: "<<x;
   x=koniec;
   cout<<"\nDo nazwy \"koniec\" przypisana jest liczba: "<<x<<"\n\n";
   system ("PAUSE");
   return EXIT_SUCCESS;
   }

Powyższy program wyświetli na ekranie następujące linie:

Do nazwy "start" przypisana jest liczba: 0
Do nazwy "koniec" przypisana jest liczba: 2